Welke invloed heeft digitalisering op de dagdagelijkse werking binnen uw praktijk?
Wij hadden al snel door dat digitalisatie geen modetrend van voorbijgaande aard zou zijn. Het zet zich door, blijft evolueren en wordt meer en meer een essentieel onderdeel van de tandheelkunde.
Door digitale tandheelkunde kan je snel gegevens uitwisselen met collega’s, binnen en buiten de praktijk. Je kan correcties aanbrengen, overleg plegen of om raad vragen. Daarenboven verandert de communicatie naar de patiënt ook helemaal. Waar we vroeger aan de hand van abstracte RX-foto’s de noodzaak van een behandeling moesten duiden, kunnen we nu complete behandelingsplannen visualiseren. Zeker binnen orthodontie is dat een enorme troef. Ook voor cosmetische tandheelkunde geeft de functie Digital Smile Design de patiënt een concreet beeld en zorgt ervoor dat deze sneller overtuigd is om voor een voorgestelde behandeling te kiezen.
Waarom kiezen vele tandartsen nog niet voor digitale tandheelkunde volgens u?
Bij veel collega’s bestaat de angst om te investeren, en deze investering is uiteraard reëel. Daarom is het informeren bij leveranciers en fabrikanten een heel belangrijk onderdeel om het juiste toestel aan te kopen. Daarenboven is ook de opvolging na de verkoop zeker even essentieel.Naast de financiële investering vergt het natuurlijk ook tijd om met een nieuw apparaat te leren werken. Ook dit kan een reden zijn om de stap niet te wagen. In het begin moet je doorzetten. Je kan niet verwachten dat je workflow meteen na de aankoop van een mondscanner gaat versnellen. In het begin verlies je tijd, maar eens je het kan, zie je er enkel de voordelen van in.
Het heeft volgens mij ook veel te maken met het vasthouden aan gewoonte. Heel veel tandartsen hebben vandaag nog steeds geen digitale agenda, en gebruiken liever een boek, terwijl het objectief gezien gewoon handiger is om met een digitale agenda te werken. Dat is hetzelfde met een digitale afdruk.
Wat betekent het werken met een Trios op economisch vlak? Betaalt de investering zich snel terug?
Als je het puur economisch gaat afwegen en geen grote investeringen wil doen, dan blijf je vasthangen aan die traditionele afdrukken. De scanner kost nu eenmaal geld, evenals de onderhoudscontracten.
Op korte termijn, en zeker wanneer je wil mee blijven met de digitale evolutie, ga je er niet meteen geld mee winnen. Het is wel zo dat je geen gipsmodellen meer moet laten maken, de materialen iets goedkoper zijn en dat maakt wel een verschil. Daarnaast zijn patiënten door het visuele aspect mogelijk sneller geneigd om te opteren voor grotere kroon- en brugwerken. Iedere tandarts heeft voldoende werk. Het ronselen van patiënten is dan ook zeker niet de drijfveer van het digitaliseren in onze praktijk, maar het zorgt hoe dan ook wel voor een groter vertrouwen. Wij halen uit digitale tandheelkunde voornamelijk veel werkvreugde.
Ik denk wel dat de exponentiële groei van tandartsen die kiezen voor digitalisering nog gaat komen. Momenteel werkt misschien 5% met digitale scans: een grote minderheid. Op de universiteiten worden mondscanners nu stilaan opgenomen in het curriculum. Wij merken ook dat stagiaires, eens ze geproefd hebben van het digitale, niet meer terug willen naar de traditionele tandheelkunde. Hetzelfde geldt voor mezelf.
Ik denk wel dat de evolutie geleidelijk aan zal verlopen. Steeds meer tandartsen zullen wel willen mondscanner tandarts, maar geven het verdere werk liever door aan een tandtechnieker. 3D-printing lijkt nog die stap te ver, of een stap die niet echt nodig is. Nu wordt nog veel gefreesd, maar printen zal toch de toekomst worden. Momenteel is het zo dat nog niet alle materialen al beschikbaar zijn. Zeker voor kunststof-printen is 3D-printing een valabel alternatief voor frezen. Ik ben ervan overtuigd dat het assortiment nog zal worden uitgebreid.
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.